Neke životinje, poput guštera, mogu regenerisati tkiva, pa čak i organe i dijelove tijela nakon povrede, neke ne. Što je životinja primitivnija, to je mogućnost regeneracije veća. Posebno je dobra regeneracija kod hidri, a kod morskih zvijezda iz otkinutog kraka može nastati nova zvijezda, a gušteri mogu obnoviti rep, ali ne svaki put. Sisari i ptice imaju malu mogućnost regeneracije, koja se odnosi samo na gubitak mase jetre. Kod povreda kože, ne obnavlja se tkivo kože, nego ono bude zamijenjeno ožiljčanim, vezivnim, a ne epitelnim tkivom.
Nekoliko vrsta afričkih miševa, Acomys kempi, Acomys cahirinus i Acomys percivali, u stanju su regenerisati tkivo hrskavice, kože, mišića i nervne stanice. Postoji limitirana mogućnost regeneracije nervnih stanica i kod čovjeka.
Alejandro Sánchez Alvarado sa Instituta za medicinska istraživanja Stowers u Kansas Cityju u i njegov tim kolega proučavali su zebre-ribice (Danio rerio) i afričke kili ribice (Nothobranchius furzeri), koje mogu regenerirati repne peraje, te identificirali gene koji su bili aktivni u tkivu koje se obnavlja. Ove dvije vrste su odvojene prije 230 miliona godina evolutivnom distancom, i bilo je malo preklapanja u aktivnim genima između vrsta. Oni geni koji su se preklapali, uključujući i onaj inhibin beta A, bili su aktivni i tokom regeneracije ušnog tkiva kod kairskih bodljikavih miševa (Acomys cahirinus), ali ne i nakon ozljede uha kod kućnih miševa koji nemaju tu sposobnost regeneracije (Mus musculus).
Vrsta nekodirajuće DNK sekvence nazvana pojačivač (enhancer) utjecala je na aktivnost inhibina beta A. Tim je otkrio da brisanje pojačivača ili njegova zamjena s ljudskom verzijom otežava regeneraciju peraje i srca kod kili-ribica. Naučnici u radu, objavljenom u Science pod naslovom “Changes in regeneration-responsive enhancers shape regenerative capacities in vertebrates” predlažu hipotezu da su promjene na takvim pojačivačkim sekvencama odgovorne za razlike u sposobnosti životinja da obnove svoja tkiva.
