Majstori kujundžije bavili su se izradom nakita od zlata i srebra. Kako kaže ova prelijepa sevdalinka, kujundžije su izrađivali tepeluke (bogati ukrasi koji su se stavljali na ženske kape, koje su po sebi imale vez, niske bisera, te dukate, što je svojim bogatim izgledom odražavalo društveni status žene koja ga nosi; (tepeluk je izvorno mala ženska kapa ukrašena vrijednim nakitima, tako da je vremenom u narodu sam taj ukras dobio ime tepeluk).
Tepeluk je imao oblik i izgled većega broša, koji je u sredini imao rubine, safire ili neko drugo drago i poludrago kamenje, a stavljao se na vrh kape. Posebni tepeluci izrađivani su za ukrašavanje oružja. Belenzuke su bile ukrasne narukvice od zlata i srebra, obično preko masivnijega metala ukrašene lančićima. Velike narukvice mogle su se i razdvajati, a povezivale su ih lijepo ukrašene kopče. Za velike vojskovođe izrađivane su belenzuke za sablje i puške. Također, kujundžije su izrađivali prstenje, pavte (pavte = pafte, kopče na ženskim pojasevima od srebra ili kojeg drugog metala, lijepo izrađene i ukrašene. Prema tome kakvog su oblika i kako su ukrašene, imaju razne nazive: pivac-pafte, badem-pafte, žaba-pafte, ćemer-pafte itd. Često se i sami ženski pojas sa paftama naziva pafte“, (A. Šarčević) i toke.
Kujundžije su obično bili i filigrani, majstori koji precizno i vješto ukrašavaju nakit. Kujundžija bi nakit kovao u srebru i zlatu, a filigran bi ga ukrašavao. Stoga se ovaj zanat često i nazivao kujundžijsko-filigranski zanat. U kujundžijsko-filigranskim radnjama često su radile i jalduzdžije, majstori koji su se bavili pozlatom bakrenih stvari, te hašemerdžije, majstori koji su izrađivali hašerme, srebreni ukras na gornjoj strani drške noža.
glasstoca.ba
